Ahmet Altan'ın okuduğum ilk kitabı. Tarzını ve anlatımını beğendim.
Kitabın konusu ise Abdülhamit dönemi, Osmanlı'nın yavaş yavaş tükenmesi, saraya taşınan o zamanın deyimiyle jurnaller bugünkü adıyla ispiyonlar ve bu ispiyonların Devleti Aliyye'yi nasıl etkilediği. İttihat ve Terakki cemiyeti, mason locası gibi üye kabul edişi, Abdülhamit Han'ı Kanuni Esasiyi kabul etmeye zorlama, o dönemin şartları. Kısacası Osmanlı Devleti'nin çöküşünü hazırlayan olayları anlatıyor.
Tabi kitabın asıl konusu bu değil. Mehpare Hanım adında güzelce bir hatun, önce bir Şeyh daha sonra Padişahın doktorunun oğluyla evlilik ve Mehpare Hanım'ın iki evliliği arasındaki inanılmaz uçurumda önce kendisini bulması ve ardından kendisini kaybetmesini anlatıyor.
1900'lü yılların başlarını anlatan kitaptaki Hikmet Bey, Mehpare Hanım ve dadıyla yaşanan olaylar 2000'li yıllarda bile yadsınırken böyle bir kitapta yer bulmalı mıydı ya da özellikle mi anlatıldı orasını tam kestiremedim. Ez cümle kitaptaki beğendiğim kısımları paylaşıp bitirmek istiyorum.
* Günahı ademoğlu ya hiç görmemeli ya da görürse işlemeliydi.
* ... neyi anladım biliyor musun, insanın hayallerini kaybetmesi kadar kendisini utandıracak hiçbir şey olmadığını. Hayallerini kaybettiğinde öyle bir ihanete uğramışlık hissi sarıyor ki seni, haini aradığında kendini görüyorsun, kendi kendinin haini oluyorsun.
Sevgiler dostlar. Lütfen takipte kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder