Yoğun bir dönemden geçtiğimi söylemiştim size değil mi? O yoğunluk çok şükür bitti. Mersin'e geldim, evimi tuttum, yerleştim. O yoğun döneminde son okuduğum kitap Paulo Coelho'nun Zahir'i oldu. Yazar bence her kitabında kendini anlatıyor. Bu kanıya nasıl vardım derseniz, Paulo Coelho'nun biyografisini okumuştum. Elbette ki her yazar yazacağı hikayeye kendi hayatından bazı anılarını koyar. Ama bence Coelho özellikle Zahir'de tamamen kendini anlatmış gibi. Evlilik üzerine, evliliğin çöküşü üzerine, tutku üzerine bir kitap bu. Neyse kitapta en beğendiğim kısmı paylaşayım sizlerle.
"Ester insanların neden üzgün olduğunu soruyor.
"Çok basit' diyor yaşlı adam. "Kendi hikayelerinin tutsağı onlar. Herkes yaşamın asıl anlamının bir planı izlemek olduğuna inanıyor. Bu planın kendi planları mı olduğunu yoksa bir başkası için mi yapıldığını asla sorgulamıyorlar. Deneyimler, anılar, diğer insanların fikirlerini ve daha birçok şeyi topluyorlar ve bu belki de başa çıkabileceklerinden çok daha fazla oluyor. Ve işte bu nedenle hayallerini unutuyorlar. "
"Ester insanların neden üzgün olduğunu soruyor.
"Çok basit' diyor yaşlı adam. "Kendi hikayelerinin tutsağı onlar. Herkes yaşamın asıl anlamının bir planı izlemek olduğuna inanıyor. Bu planın kendi planları mı olduğunu yoksa bir başkası için mi yapıldığını asla sorgulamıyorlar. Deneyimler, anılar, diğer insanların fikirlerini ve daha birçok şeyi topluyorlar ve bu belki de başa çıkabileceklerinden çok daha fazla oluyor. Ve işte bu nedenle hayallerini unutuyorlar. "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder