AĞLAMALARIM-2

Çile dönemim başladı sayılır, merakla ve heyecanla bekliyorum bu üç ayın bana neler katacağını, eğer aynı kalacaksam yazık bana. Bu kadar sıkıntıya, acıya değmeli çok şey değişmeli bende.Kendime ve geçmişime yapacağım bu Hac, umarım geleceğime başka bir bakış açısı getirecektir. Zaman zaman beliren sahnelerden, gözümün önüne gelen olaylardan kurtulmayı planlıyorum. İçinde kaybolduğum hüzün dönemlerinde "bak gördün mü senin hayatın hep böyleydi, hep acı içinde yaşadın ve yaşayacaksın" mutlu olduğum dönemlerde ise "fazla sevinme her an geçmişte yaşadıklarını tekrar yaşayabilirsin"diyen iç sesimden de kurtulmak istiyorum.

Ertelenmiş bir hayat yaşıyorum vesselam. Erteledim hep mutluluğu, sanki mutluluk hep elimdeymiş gibi; avuttum hep kendimi sonra, şundan sonra, şu da geçsin diye. Gelgelelim bir gün farkediyorsun ki geçen benim hayatımmış, solan hayallerim, biten ise ümitlerimmiş. Kalan ise sadece ben, yalnızca ben, yalnız ben. Benimle birlikte kalan hiçbir şey yokmuş, ailem bile kalmamış benim yanımda. Dost akraba hak getire zaten. Hangisine yanayım şimdi, geçmişime mi, geçmişte kaldığıma mı, yaşadıklarıma mı, yaşamadıklarıma mı, vazgeçtiklerime mi, vazgeçemediklerime mi?