CANIM ANNEM

Şu saat itibariyle "Anneler Günü"ne girmiş bulunmaktayız annem ve ben senden kilometrelerce uzakta, senin hayallerini gerçekleştirmekteyim. Hep istedin öğretmen olmamı, bunun için beni büyüttün ve okuttun. Nihayet istediğin oldu ve beni senden bu kadar uzağa gönderen bu asil göreve başladım.

Düşünüyorumda ne çok uğraştın bizim için, hele de benim için. Sen mutlaka okuyacaksın dedin, her okuldan bunalıp yanına geldiğim zaman. Elime valizimi tutuşturup "az kaldı kızım" diyerek yolladın beni tekrar okula, hem de sana ne kadar düşkün olduğumu bile bile. Beni buraya yollarken bile "Kızım ağlama bak ben çok mutluyum, bak ben ağlamıyorum" dedin, ben hıçkırarak ağlarken. Ne sağlam bir annesin sen, aslında sen de üzülüyordun ama belli etmiyordun biliyorum.

İstediğin oldu annecim, bak buralara geldim görevimi yapıyorum. Ama sen yoksun, benim sana düşkünlüğüm azalmadı hem de hiç. Ama yoksun işte, yanımda değilsin. İnsan ne kadar büyüse de annesine olan düşkünlüğü azalmıyormuş demek.

Peki ben senin bu yaptıklarının, bu fedakarlıklarının karşılığını nasıl veririm. Beni dünyaya getirdin, büyüttün, emek verdin, beni ben yaptın, ayaklarımın üstünde durmamı sağladın annem. Ne çok şey borçluyum ben sana, nasıl öderim, hangi birini öderim? Annelerin hakkı ödenmez derler ya annecim, ne kadar doğru, ödeyemem hakkını.

Güzel annem, ne çok isterdim yanında olmayı, dizine yatmayı. Rabbim sana uzun ve güzel ömür versin annem, seni başımızdan eksik etmesin. Sen herşeyin en iyisine en güzeline layıksın. Bugün için sana ne alsam, ne yapsam, senin yaptıklarının yanında lafı dahi edilemez.  Annem canım benim Rabbim inşallah seni çok daha fazla mutlu etme şansı verir bana.

Bu blogdan sana ancak gül armağan edebiliyorum. Kabul et annem. Seni çok seven kızın.....